Notes

မွတ္သားမႈမ်ား

ကြၽန္ေတာ္သည္ မွတ္သားမႈမ်ားစြာကို အမွတ္တရ႐ွိေနသည္။ နည္းမ်ဳိးစုံမွတ္သားခဲ႔သည္။ ေနရာေပါင္းစုံမွ မွတ္သားမႈမ်ားစုပုံလာၾကသည္။ ေခါင္းထဲမွတ္သားဖန္ မ်ားလာေသာအခါ တခ်ဳိ႕လည္း ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားသည္။ တခါတရံ မွတ္မွန္းမသိ မွတ္မိေနေတာ႔သည္။

အေဖေျပာတဲ႔ Looping

အကယ္၍သာ ကိုယ္စိတ္က်န္းမာခ်မ္းသာပါက အရာမ်ားစြာကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပမည္။ ထို႕ေနာက္ သတိ၊၀ီရိယႏွင္႔ ၾကိဳးစားေစခ်င္သည္။ ကိုယ္တိုင္က်င္႔သုံးေသာ တည္ၾကည္မႈကို အသုံးခ်ရန္ မၾကာခဏေျပာဆိုေစသည္။ ယုံၾကည္ကိုးကြယ္မႈကိုလည္း မေမ႔ရာ။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက စိတ္၏က်န္းမာျခင္း၊ ကိုယ္ခ်မ္းသာျခင္းလည္း ကင္းေ၀းရာ၏။ ထိုအခါ အထပ္ထပ္ အဖန္ဖန္ သံသရာ လည္ေနေတာ႔သည္။

မ်က္ျမင္မွတ္စားျခင္း

ငယ္စဥ္က အစာကို ငမ္းငမ္းတက္ စားေသာက္ခဲ႔သည္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးအရသာထူးလည္း လိုခ်င္တပ္မက္ခဲ႔သည္။ လွတာေလးမွ လိုခ်င္ခဲ႔သည္။ ၀လင္စြာစားသုံးၿပီး အရသာျပည္႔စုံေသာ မ်က္ျမင္သက္ေသတခ်ဳိ႕ က်န္ရစ္စြဲထင္ေနသည္။ ထိုအက်ဳိးဆက္ကား ဤသို႔ျဖစ္ရာ၏။

ၾကက္ေတာင္ပံၾကီးမ်ားကို ၀ယ္ကာ ေလးပိုင္းပိုင္းလိုက္၏။ တစ္ပုံက အဖ်ား႐ွဴးေနသည္။ ထိုအဖ်ားမ်ားကို ေရေႏြးႏွင္႔ ပြက္ပြက္ဆူေစျပန္သည္။ ေရေႏြးဆူေသာ္ မက္ေခါက္ အေျခာက္ဖတ္မ်ားျဖင္႔ ခ်ဥ္ေစ ၊ ခ်ဳိေစ ၊ အေပါ႔အငံလည္း မွန္ေစ။ ၾကက္သြန္နီဖတ္ျဖင္႔လည္း လွေစ ၊ ပေစ။ က်န္ သုံးပိုင္းကို အနီေရာင္ဆိုးသည္။ အရသာ ထပ္ပိုးသည္။ လက္ျဖင္႔နယ္သည္။ လက္လည္းနီေလၿပီ။ ဆီအိုးလည္း ဆူေနၿပီ။ ေညာ္နံ႔လည္း ထြက္သည္။ ေမႊးတယ္ ၊ ေမႊးတယ္ ဆိုၿပီး ကိုယ္တိုင္လည္း တစ္အိုးက်က္တိုင္း တစ္ပိုင္းျမည္းေလသည္။ ျမည္း ၾကည္႔ပါဦး၊ လွမွာပါ ။

ရနံ႔ေလာ အနံ႔ေလာ

သစ္သီးမ်ား စားသုံးလွ်င္ အနံ႔ျပင္းျပင္း ေမႊးျခင္း ၊ ေ႐ြးျခင္း လုပ္ေလ႔႐ွိသည္။ သီသီး၊ ဒူးရင္းသီး၊ မင္းကြက္သီး အမ်ဳိးေတာ႔စုံစုံ႐ွိမေပါ႔ ။ ကိုယ္ၿကိုက္ရာ ကိုယ္တိုင္ေ႐ြး စားေလေလ႔ေလး ။

ေရမခ်ဳိးျဖစ္လွ်င္ ျဖစ္ျဖစ္ အစားအေသာက္ ေသာင္းက်န္းလို႔ျဖစ္ျဖစ္ ခႏၶာပုတ္ေလသည္။ ခ်ဳိင္းၾကားမွ အေမႊးမ်ား႐ွည္ေနလွ်င္ ေခြၽးစို႔ၿပီး အနံ႔ေအာင္းတတ္သည္။ ၀မ္းမသက္ ေလမထြက္ လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွား နည္းလွ်င္ အေတာ္ၾကီး ဆိုးေလၿပီ။

ေရမိုးခ်ဳိး အရည္႐ႊမ္းေသာ သစ္သီးစား သြားသြားလာလာ လုပ္ေသာအခါ After shave (DENIM) ရနံ႔က ေမႊးပ်ံ႕ေနေတာ႔သည္။

စကားေတာင္လိုပုံ

ေတာင္စဥ္ ေရမရ အက်ဳိးမဲ႔ စကားတို႔ ဆိုသည္။ အိုးဖုံး ၊ စေလာင္းဖုံး တီး၍ က်ားေခၚျပန္သည္။ သင္အံေလ႔က်က္ မ်ားမ်ားမွတ္သည္။ ေမ႔ေလ်ာ႔ေပါ႔ဆ ဂူၾကီးကိုလည္း တိုက္မိသည္ကား အခါခါ။ သိၪာဏ္ထက္ေသာ တရားကိုလည္း နာၾကားရာ၏။ ေဒါသလည္း ထြက္သည္။ ေလာဘလည္း႐ွိ၏။ ေတြေ၀ငိုင္ျခင္း ေ၀းေ၀းမေန အနီး၌လည္း ေနကုန္ၾကသည္။ ေစာင္းသံၾကား၍ သာယာ၏။ ပိုးၾကိဳးလည္း ကုန္ၿပီ ။ ေမာင္ပုံလည္း ႐ြာမွာ လယ္စိုက္ေနသည္။ သူရင္းငွားအဆင္႔မဟုတ္ လယ္႐ွင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ *လူဘ၀ကို မင္းရခဲ႔တယ္…* ၊ *ေတာင္စဥ္မ်ား ေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းရင္း ေ႐ွ႕ဆက္ရမယ္႔ လမ္း …* ၊ *အေ႐ွ႕ကိုေတြ႔မယ္ အေနာက္ဖက္ကိုေတြ႔ဖို႔ အေနာက္ကိုလွည့္မွရတယ္ … စၪ္းစား…ဒါ ဟာ အိပ္မက္တဲ႔လား* ၊ *ခိုး ခိုး ခိုးသြားၿပီေလ ….* ၊ *နာမည္ တစ္ခု … ကိုယ္အေၾကာင္းကိုယ္ပဲသိတယ္* ၊ *E=mc² ႐ွာတဲ႔သူၾကီးကို ခ်စ္တယ္… ၊ ေလဆိပ္ၾကမ္းျပင္ၾကီးကို လြမ္းတယ္… ဟုတ္လား * ။ သည္လိုႏွင္႔ စကားေတြပုံ ေတာၾကီးေတြ ေတာင္ၾကီးေတြက ဖ၀ါးေအာက္ ၊ လူကၾကမ္းေပၚ ပ်င္းတိုင္းေက်ာခင္း ေျခဆင္းေနၾကသည္။ *အတိတ္ကို တူးဆြမိသည္။ အနာဂတ္တက္လွမ္းရန္ ေလွကားေထာင္သည္။ တူးရင္း နက္႐ွဳိင္း က်ယ္၀န္းလာသည္။ ေလွကားလည္း တိုေတာင္းလာသည္။ ပစၥဳပၸန္ကို မေရာက္ေသး။* သိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္ ၊ ေလွအလူးမွာ ႐ူးေခ်ၿပီ။

ကိုယ္တိုင္ေရးတဲ႔ အိပ္မက္

ခ်မ္းေအးသည္။ ပ်င္းရိျခင္း ေျခာက္ပါးမွ တစ္ပါးျဖစ္သည္။ ေအးေသာအခါ ေဖာင္းပြမႈက ေသးငယ္လာသည္။ ဆန္႔တမ္းမႈမ်ားသည္ ေကြးေကာက္လာသည္။ ေႏြးေထြးေအာင္ လုပ္ယူၾကသည္။ အပူအေအးမွ်တေသာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ႔သည္။

*ဂီး ဂစ္*

*E If*

_ဟုတ္တယ္_

_ဟုတ္_

_သိလား_

*တိ၀ူး*

ၾကက္တူေ႐ြးကို င႐ုတ္သီးစပ္စပ္ေကြၽးၿပီး စကားသံေလ႔က်င္ေနေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။

ထမင္းဆာၿပီ ၊ ထမင္းစားမယ္ ။ ဆားထည္႔စားဦး။

*အသံထြက္ကမမွန္ဘူး*

*ဒီကေလး ေတြစာလုံးေပါင္းပဲ ေျပာေနရတာ*

ေတြးေတာဆင္ျခင္တတ္ေသာ အစ္မၾကီး တစ္ေယာက္။

* အေမဟာ အေမပါပဲ အေမ *

* သစ္႐ြက္ေၾကြတာ ေလတိုးလို႔ပါ *

ေဘာလ္ပင္ေတြ ေခ်းငွားေရးၿပီး မင္ထြက္မ်ားလို႔ စာ႐ြက္ကုန္ေသာ အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္။

* တင္ပလိပ္ေတြ အရည္ေဖ်ာ္ေနတဲ႔ ေနေကာင္းၿပီးစ လူတစ္ေယာက္ * ေျခေထာက္သုံးေခ်ာင္းနဲ႔ သြားေနတယ္။ ပုံေတြေရးဆြဲေနတယ္။

ေလတိုက္ရင္ လြင္႔ပါလာတဲ႔ ဖုံေတြ သဲေတြကို ေၾကာက္တဲ႔လူၾကီးတစ္ေယာက္။ သူ႔ျပဴတင္းတံခါးဖြင္႔မွ ေလ၀င္ေတာ႔တယ္။

အကသင္တန္းဆရာက အဂၤလိပ္စာ စာတမ္း႐ွည္ၾကီးေတြ ေ၀ေနေလရဲ႕။

ျမန္မာစကားတတ္တဲ႔ တိုင္းရင္းသားၾကီးတစ္ေယာက္ ခရီး႐ွည္ပြဲကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး၀င္ႏြဲ ၊ ၀င္ဆဲ။

သံသာခ်ဳိ ခြန္းတုံ႔ဆိုတဲ႔ ပညာ႐ွင္ ေမပ်ဳိတစ္ေယာက္။

မိုးေပၚက အျပာေရာင္ေနာက္ခံကို ခံစားၿပီး ေ၀းလြင္႔သူ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း စၪ္းစားရင္း ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာခဲ႔တယ္။

လူကသန္မာထြားၿကိုင္းသေလာက္ ၾကြက္ေၾကာက္တဲ႔ ေျမေအာက္မွာေနထိုင္ ပညာ႐ွာသူတစ္ေယာက္။

၀ပ္တြားခယ ႐ိုက်ဳိးလိုက္ပုံမ်ား ဘုရားေတာင္ျပားေအာင္ဖူးေျမာ္တဲ႔ ယုန္တစ္ေကာင္။

အာကာသတက္မဲ႔ ကိုရင္တက္တုံးး အိုး ေအာ္တုံးး

ေကာင္းကင္အေရာင္ကို ျဖဴၿပီ ၊ ႏုၿပီ ဟု တရားမွတ္ေနေသာ ေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္သူ အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္။

သစ္ပင္စိုက္ၿပီး ၾကီးပြားေနသူတစ္ေယာက္ အေလးမၿပဳိင္ပြဲ၀င္ေသာအခါ သူမ၏ကမၻာ႔ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခု ႐ြတ္ဆိုေနသည္။

ကမၻာပိုင္ကို တစ္ဦးတည္းပိုင္ မွတ္ပုံတင္သုံးစြဲၿပီး ေမာ္ဒယ္က်က် မီးထြန္း႐ွာသူ ပညာ႐ွင္ အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္။

၀က္အူေခ်ာင္းေပါင္းစားတဲ႔ အသက္မၾကီးေတာ႔ေသာ ပပ၀တီမ်ဳိးႏြယ္စု သခင္မတစ္ပါး။

သံစဥ္ေတြ စီရရီျဖင္႔ ယဥ္ေက်းစြာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သေသာ အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္။

ဖုန္းေျပာေသာ အေမကို ၾကည္စားေနေသာ သမီးပ်ဳိေလးတစ္ေယာက္။

စီပုံးကို ေရစည္လွည္းလုပ္ထားေသာ လူတစ္စု။

အမည္မသိ စာဆုိ႐ွင္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားစြာကို ေတြ႔ၾကဳံရသည္။

အိပ္မက္မွ ႏိုးထလာသည္။ အမွန္တကယ္ ၀န္းက်င္က သစ္လြင္မႈႏွင္႔အတူ ညွိဳးရင္႔လာသည္။ လူေတြသြားလာေနၾကသည္။ အေ၀းမွ ျမင္ႏိုင္သည္။ မသိသူ ၊ သိသူ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သမႈမ်ား ႐ွိသလို ။ ရင္းႏွီးကြၽမ္း၀င္ေျပာဆိုေနသည္လည္း ႐ွိ၏။ ႏႈတ္ဆိတ္၍ ခပ္မဆိပ္ ေနသူမ်ားလည္း ႐ွိသည္။ ဒီကေန႔ အိပ္မက္က ႐ွည္လိုက္တာ ။ အိပ္ပ်က္သူ၏ ညတာသည္ ႐ွည္လ်ားလွေပသည္ ဟူေသာ စာသားတစ္ေၾကာင္း ေခါင္းထဲေပၚလာေတာ႔သည္။